Βότκα…η κόκκινη. - Μέρος 1

Η βότκα είναι ένα άχρωμο, διαυγές, άοσμο (σπανιότερα χρωματισμένο και αρωματισμένο) και άγευστο αλκοολούχο ποτό που προέρχεται από την απόσταξη δημητριακών (σιταριού, κριθαριού, σίκαλης, μίγματος αυτών) ή γεωμήλων (πατάτες). Οι άνωθεν χαρακτηρισμοί πιθανόν να σας θυμίζουν περιγραφή χημικής ένωσης…όντως η βότκα είναι μια εξόχως δραστική «χημική ένωση», μια «υγρή χημεία», ένα από τα δημοφιλέστερα ποτά του πλανήτη!
Η βότκα, ήταν η απάντηση στο πρόβλημα των δύσκολων και παρατεταμένων χειμώνων, με τις πολικές θερμοκρασίες των χωρών του Βορρά, που αναζητούσαν ένα δυνατό αλκοολούχο ποτό το οποίο δεν θα πάγωνε όπως συνέβαινε με το κρασί και η μπίρα...

Βότκα…η κόκκινη. - Μέρος 2

Η παραγωγή της βότκας και η εξέλιξή της.

Αρχικά, όπως άλλωστε συνέβη και με τα άλλα αλκοολούχα ποτά η γεύση της βότκας ήταν τραχιά και χοντροκομμένη. Σε κάποιες περιοχές το πρόβλημα συγκαλύφθηκε με ανάμιξη με νερό, απομάκρυνση των κεφαλών και των ουρών της απόσταξης (τα κλάσματα που λαμβάνονται πρώτα και τελευταία) και παλαίωση σε δρύινα βαρέλια. Η χρήση αρωματικών υλών όπως, αψιθιά, βελανίδι, γλυκάνισο, σημύδα, ρίζα, καλεντούλα, κεράσι, ραδίκι, άνηθος, φουντούκι, πιπερόριζα, χρένο, κυμινοειδές κάρο, άνηθος, γιουνίπερος, λεμόνι, μαστίχα, μέντα, τέφρα βουνών, πιπέρι, μέντα, σμέουρο, φασκόμηλο, καρπούζι, κεράσι, αχλάδι, μούρα, και βατόμουρα, δείχνουν με τον πιο παραστατικό τρόπο την φαντασία και την εφευρετικότητα αυτών των λαών. Φανταστείτε…σχεδόν ο κάθε γαιοκτήμονας είχε το δικό του ιδιαίτερο είδος βότκας! Αξίζει να σημειωθεί ότι οι σπιτικές βότκες, ήταν συνήθως αρωματικές, εν αντιθέσει με τις προερχόμενες από τις κρατικές οινοπνευματοποιίες.